Waar de waterkant in de zomers vol zitten met vissers is het in de winter vaak rustig en leeg. De meeste karpervissers hebben hun visgerei opgeborgen om weer tevoorschijn te halen als de eerste lente zonnestralen het water opwarmen.
Zelf lukt mij dat niet. Ik ben te gedreven en vis door in de koude periode van het jaar. Een sessie plannen op het warmste moment van de week zit er ook niet in voor mij. Een paar uur per week heb ik de tijd en weer of geen weer de lijnen worden nat.
Zeker als de sessies in mijn geval maar 2 tot 4 uur duren, is succesvol zijn soms een grote uitdaging. Deze winter heb ik vooral de sloten en vijvers bij mij in de buurt bevist met een goed bestand aan karper. De wateren zijn gemiddeld niet dieper dan één meter en hebben vaak weinig diepteverloop. De obstakels en de rustigere oevers zijn vaak de plekken waar de vis zich ophoudt in de winter. Ook de plekken waar eenden gevoerd worden zijn vaak een hotspot. Zo liep ik begin februari langs een sloot waar standaard bij een brug de eendjes worden gevoerd. Het was 5 graden, maar de karper gaf er niks om, een groep vissen was duidelijk aan het azen rondom de brug. Ook al was het daar niet dieper dan 30 centimeter en terwijl op andere stukken van het water meer als een meter water staat. De avond erop ben ik weer teruggegaan. Dit keer had ik mijn hengels bij me en was ik een half uurtje eerder. De hengels lagen nog maar net in of de eerste staarten van azende karpers doorbraken het spiegel gladden wateroppervlak. De vissen waren goed te volgen in het licht van de lantarenpalen. Eén van de vissen kwam azend richting het plekje waar ik een half uurtje ervoor mijn haakaas had laten zakken. Er ontstond een explosie op de stek en de beetmelder liet zijn prachtige geluid horen. Een mooie schub was het resultaat.
Helaas is het niet altijd zo dat de vis zich zo goed laten zien in deze jaargetijden. Bij geen activiteit van vis zoek ik een stek op met een obstakel of een rustige hoek van het water.
Bij aankomst op een stek voer ik altijd direct de stekjes aan met een klein handje boilies. Daarna beaas ik mijn hengels zodat de vis al met vertrouwen de eerste boilies kan eten. Het is nu wel zaak om de hengel er zo stil mogelijk bij te werpen. Met deze tactiek kan je op een snelle manier een aanbeet krijgen. Ik heb gemerkt dat na een gevangen vis de stek vaak voor een periode verstoord is.
In de meeste gevallen verkas ik dan ook naar een andere stek om daar het spelletje opnieuw te spelen. Ook bij het wegblijven van een aanbeet blijf ik gemiddeld niet langer dan 1.5 uur op een stek zitten. Verschillende stekken bevissen levert naar mijn ervaring meer vissen op in een korte sessie. Zorg er wel voor dat de stekjes niet te ver uit elkaar liggen, zodat je je vistijd optimaal benut.
Geschreven door Jonathan Opschoor